Al voor het jaar 2000 zijn er grote veranderingen geweest in het werken op hoogte. Veel zaken zijn destijds beschreven zoals de maximale hoogte waarop gewerkt mocht worden met ladders, het gewicht van ladders, het gebruik van de safe-sit en meer. Kort daarop gevolgd door de 1ste Risico Inventarisatie en Evaluatie (RI&E). Daarna zijn er aanpassingen geweest doordat het zgn tuckeren massaal werd gebruikt waardoor ook hier strenge maatregelen aan gescherpt werden.

Het Document Gevelonderhoud werd uitgegeven in November 1995. Dat betekent 27 jaar geleden anno vandaag. Daarmee is er al een jubileum verstreken zonder enige ruchtbaarheid. Desondanks is het Veilig Werken op Hoogte een bekend item, maar helaas niet bij iedereen. Het komt nog veel te vaak voor dat na oplevering van een gebouw men zich dan pas realiseert dat dit gebouw ook nog de komende 30 tot 50 jaar onderhouden dient te worden. En dat dan de problemen op Veilig Werken op Hoogte dan pas ingezien worden.

Architekt

Van architecten mag u natuurlijk verwachten dat deze zorgen voor de technische kwaliteit van een gebouw. Dat houdt echter niet in dat de architect aansprakelijk is voor alles wat er in een project misgaat. De aansprakelijkheid van een architect is afhankelijk van een heel aantal factoren.  Zo zijn architecten doorgaans alleen aansprakelijk voor verwijtbare beroepsfouten die door hen zijn gemaakt bij het maken van bijvoorbeeld tekeningen of bij het toezicht houden op de uitvoering van een bouwproject. Hierbij gaat het – eenvoudig gezegd – om fouten die door een goede en zorgvuldig werkende architect en met een normale oplettendheid te vermijden zouden zijn geweest.

VERANTWOORDELIJKHEDEN

Een architect vormt een essentiële schakel in het realiseren van een bouwproject. Zo maakt een architect niet alleen een ontwerp van het bouwwerk, maar werkt hij dit ook helemaal uit in bestektekeningen. Ook bij het maken van werktekeningen zijn architecten vaak nauw betrokken. Veelal schrijft een architectenbureau in samenspraak met hun opdrachtgever ook het bestek. Daarnaast is hetzelfde architectenbureau vaak ook als toezichthouder betrokken bij de uitvoering van het bouwproject.

Omdat de architect vaak bij het hele bouwproces nauw betrokken is heeft de architect ook veel verantwoordelijkheden. Als er zaken misgaan wordt er al snel ook naar de architect gekeken. Soms terecht, maar vaak ook onterecht. Als een aannemer bijvoorbeeld afwijkt van tekeningen of besteksbepalingen – en dat komt nogal eens voor -, dan is in beginsel de aannemer en niet de architect daarvoor verantwoordelijk en aansprakelijk.

Hoe verder na oplevering?

Als na oplevering fouten aan het licht komen, is het de taak om die op te lossen voorbehouden aan meerdere partijen. Waaronder ook de uitvoerende partij (schoonmaakbedrijf of glazenwasbedrijf). Maar al te vaak ontstaat het beeld dat deze duur zijn. Maar met de inzet van toegestane arbeidsmiddelen en materialen, werk- en rusttijden alsmede de tijd die er gewerkt mag worden op hoogte maakt dat glasbewassing veel duurder uitvalt dan men “gewend” is. Is dat de fout van de uitvoerende partij of degene die de opdracht gaf voor de constructie.

Maar degene die opdracht gaf, besteed dat werk uit aan een professional die ook weer andere professionals inhuurt. Om zo tot een kant en klaar gebouw te komen. Om nou niet in de verwijtbare sfeer terecht te komen stel ik vast dat de schoonmaakbranche indeze amper geconsulteerd word. Aan alles wordt gedacht, behalve aan het onderhoud van een gebouw.

Realiteit

Opvallend vaak kiezen architecten pas na de realisatie en de 1ste problemen pas voor een facilitair adviesbureau met verstand van facilitaire zaken en/of met name op het gebied van Veil Werken. En maar al te vaak staat dan de visie van de architect niet op een 1 lijn van de uitvoerende partij, om het maar aardig te omschrijven. Al te vaak dienen glazenwassers dan halsbrekende toeren uit te halen om glasbewassing mogelijk te maken. En dat dan tegen een prijs waar de eigenaar en/of gebruikers geen rekening mee hebben gehouden.

En dan is het vaak, dit is het budget. We dachten aan 4 keer per jaar uitvoering maar met deze prijs wordt het dus dan maar 2 keer per jaar. Een logische uitspraak op het 1ste gezicht, maar de vervuiling is dan vele mate groter en het resultaat wordt allengs minder door het verstrijken van de tijd.

Verwijten aan de uitvoering zijn dan aan de orde. Maar is dat werkelijk zo? Waarom niet de hele keten bekijken waar er fouten zijn gemaakt voordat de vinger naar de persoon op de werkvloer wordt uitgestoken!? En dan gelijk door naar de volgende vraag, waarom niet in eerste aanleg ook advies vragen aan degene die gebouwen moeten onderhouden.

Want schilders, glazenwassers, zonwering specialisten, airco monteurs, glaszetters en meer van deze ambachten werken vaak op hoogte. En daar dient een gebouw ook toegankelijk voor zijn.

Oproep

Beste architecten, ontwerpbureau’s, projectontwikkelaars en zelfs kunstenaars, bezint eer ge begint. Na realisatie van uw project begint pas het echte werk. Laat dat ook Veilig gebeuren aub.